اشعار فاطمیه / حضرت فاطِمه زهرا سلام الله علیها دختر پیامبر اسلام(ص) و خدیجه کبری(س) و همسر امام علی(ع) است. امام دوم و سوم شیعیان، زینب(س) و ام‌کلثوم از فرزندان او هستند. زهرا، بَتول، سیده نساء العالمین از القاب وی و اُمّ اَبیها کنیه مشهور او است. آن حضرت در حالی که ۱۸ سال بیشتر نداشت به شهادت رسید.
کتاب عشق
این پیام دردآور چون شنفت
با دلی با حسرت و بی تاب گفت:
ای به تو دلگرم، آه سرد من
همزبان و همدل و همدرد من
هستی من جان من جانان من
این قدر بازی مکن با جان من
ای چراغ من مگو از خامشی
ورنه پیش از خود علی را می کُشی
روبهان در مکر خود با شیر نر
تیغ هاشان آخته، من بی سپر
ای مسیحای علی اعجاز کن
مشکلِ مشکل گشا را باز کن
ای کتاب عشق من، بسته مشو
همچو مَردم از علی خسته مشو
رفتنت، خانه خرابم می کند
ماندنت چون شمع آبم می کند
ای علی را سرو باغ آرزو
هرچه می گویی، حلالم کن مگو
نه دلم را از فراقت چاک کن
نه به دست خویش اشکم پاک کن
ای به دردم، چشم بیمارت طبیب
مانده مضطر، بخوان «امن یجیب»
باز زهرا چشم خود را باز کرد
راز دیگر با علی آغاز کرد
کی پسر عم هرچه گویم گوش کن
آتشم را از درون خاموش کن
یا علی امروز گردیده چو شام
عمر زهرای تو می گردد تمام
من که بستم چشم از من دل بشوی
شب تنم را زیر پیراهن بشوی
شب مرا تشییع کن تا آن دو تن
یک قدم نایند بر تشییع من
گر به تشییع من آید قاتلم
داغ محسن تازه گردد در دلم
در دل شب دور از چشم همه
کن نهان درخاک جسم فاطمه
تا نشان ماند به جا از غربتم
بی نشان باید بماند تربتم
چون به دست خویش بارنج و تعب
پیکرم را دفن کردی نیمه شب
در کنار قبر پنهانم بمان
تا صدایت بشنوم قرآن بخوان
گرچه رفت از دست یار و یاورت
فاطمه تنهاترین همسنگرت
غم مخور داری یگانه یاوری
تربیت کردم برایت دختری
او تو را مردانه یاری می کند
مثل زهرا خانه داری می کند
شب که خاموشی و جانت برلب است
چاه غم های تو قلب زینب است
علی انسانی
