مقالات سیاسی / نقد اصولگرایان توسط اصولگرایان : محمد خوشچهره، اقتصاددان مطرح ایرانی که در مجلس هفتم نمایندگی مردم تهران را عهدهدار بود، از نقد دولت اصولگرا ابایی ندارد چرا که معتقد است نقد هدیهای است که میتوان پیشکش دولتها کرد تا مشکلاتشان را حل کنند.
پیش از این نیز، این اقتصاددان، هشدار داده بود که دولت سیزدهم نه فرصت اشتباه دارد و نه امکان از دست دادن فرصت را چراکه با علم به شرایط وارد میدان شده و حالا لازم است کار را پیش ببرد. وی نسبت به سیاستهای اقتصادی دولت سیزدهم انتقاد جدی کرده و به شکلی مصداقی موضوع مسکن و شیوه تصمیم سازی را مورد بررسی قرار میدهد. شاید یکی از تکاندهندهترین سخنانش این باشد که از منظر رفاهی وضعیت مردم ایران حتی در دوره جنگ تحمیلی بهتر از حالا بوده است. بخشهایی از مصاحبه این اقتصاددان با خبرگزاری خبرآنلاین از نظرتان میگذرد.
محمد خوش چهره درباره عدم موفقیت دولت سیزدهم در مهار غول تورم و پیچیدهتر شدن بحرانهای اقتصادی علیرغم هشدار کارشناسان گفت: باید بگویم متاسفانه پیشبینیها درست از آب درآمد. درست است که من نیز پیشبینی کردم مشکلات اقتصادی پیچیدهتر میشود اما ناراحتی امروزم این است که پیشبینی ما به حقیقت نزدیک شد. در ادبیات دینی نقد هدیه است. دلم میخواهد این برداشت را داشته باشید که قصد تخریب ندارم. اصلا موضوع من دولت سیزدهم یا دولتی دیگر نیست و من فرایند تصمیمگیری را مد نظر دارم. در آن زمان، در ابتدای روی کار آمدن دولت سیزدهم گفتم در فرایند تصمیمگیری اهداف باید به اهداف آنی، کوتاهمدت، میانمدت و بلندمدت باشند تا امکان ارزیابی آنها فراهم شود. اما من این نکته را در فرآیند تصمیمگیری ندیدم. این تقسیمبندی وجود خارجی نداشت.
این اقتصاددان در بیان مصداقهای عینی به اوضاع وخیم مسکن و بازار اجاره اشاره کرد و گفت: وقتی سیاست مسکنی دولت سیزدهم رونمایی شد، شخصا اعلام کردم که هدف ساخت چهار میلیون واحد مسکونی، هدفی بلندمدت است و اگر تبیین دقیق صورت نگیرد این هدف در یک بُعد تنزل خواهد کرد. حالا میبینیم با وجود شعارهای بسیار فراوان در حوزه مسکن، این پدیده به پدیده خیلی دلآزاری تبدیل شده است. اصلا اگر همین یک موضوع را درست بشکافیم، میتوانیم آن را به حوزههای دیگر هم تعمیم داده و نتیجهگیری کنیم و نتیجه گیریهای دیگری را داشت.
وی افزود: من همان زمان هم به رئیس محترم جمهور گفتم که ساخت چهار میلیون مسکن یک برنامه چندبعدی و بلندمدت است و در یک سال نمیتوان یک چهارم این آمار را محقق کرد و یک میلیون واحد مسکونی ساخت. البته خوشحال نیستم که پیشبینی من به حقیقت پیوسته است. حرف من این بود که این برنامه بلندمدت به شکل آنی بر قیمت مسکن و رهن و اجاره تاثیر مستقیم باقی نمیگذارد. البته ماجرای بحران رهن و اجاره جریان ریشهداری است و ریشه آن را باید در جهالت، غفلت و بیتوجهی نظام تصمیمگیری و شیطنت و سازماندهی عوامل بیرونی جستجو کرد. منفعتطلبی و سوداگری نیز جریان دیگری است که روی این موضوع سوار میشود چرا که برخی ذینفع هستند که قیمتها افزایش پیدا کند. در این شرایط میبینید که در رکود، قیمت مسکن درحال افزایش است.
نماینده مردم تهران در مجلس هفتم با بیان اینکه اقدام دولت در تعیین سقف اجاره بها خود موجب افزایش قیمتها در بازار اجاره شد گفت: اگر نگویم دولت جهالت کرد باید بگویم با این اقدام اشتباه فرایند افزایش قیمت تایید شد. دولت با این اقدام کفسازی قیمت کرد و حتی کسی که به فکر افزایش ۲۵ درصدی نبود را به این نتیجه رساند که قیمت را بالا ببرد. مستاجرین در این وضعیت ذلیل و خوار شدند. بندههای خدا نتوانستند قراردادهایشان را تمدید کنند و صاحبخانه در چانه زنی قدرت مسلط را پیدا میکند. میبینید دلمان خوش است به ایدههای ناقصی که اگر بشود و اگر نشود و نتیجه چنین هولناک است.
خوش چهره با مقایسه رویکرد دولت فعلی با دولت قبل درباره روند مذاکرات برجام و تاثیر تحریمها بر مشکلات اقتصادی گفت: فرض را بر این بگذاریم که همه میخواهند ایران اعتلا پیدا کند در این فضا دولت قبل معتقد بود همه مشکلات ایران از بیرون نشات میگیرد و اگر مشکل برجام حل شود، مشکلات ایران نیز برطرف میشود در همان زمان این موضوع قابل بحث بود و محافل آکادمیک به شکل منصفانه و غیرحزبی میتوانستند این موضوع را مورد بررسی قرار دهد. بعبارت دیگر دولت سابق برون گر بود اما در مقابل آنها کسانی بودند که میگفتند بیرون اصلاً اهمیتی ندارد و هر مشکلی که در ایران وجود دارد از داخل کشور نشات میگیرد.
وی ادامه داد: بعبارت دیگر ما همچنان دچار افراط و تفریط در نظام تصمیمگیری ایران هستیم. یادم هست زمان آقای احمدینژاد، ایشان میگفتند تحریم کاغذپاره است و… بعد که مشکل زیاد شد گفتند هشتاد درصد مشکلات ناشی از تحریم است. خاطرم هست همان زمان در مجلس بنده به این موضوع اعتراض کردم و گفتم کسی که زمانی میگفت تحریمها کاغذپاره هستند و هیچ چیز را قبول نداشت حالا میگوید ۸۰ درصد مشکلات کشور از تحریم ناشی میشود، احتمالاً در آینده نزدیک نیز خواهد گفت ۱۰۰ درصد مشکلات ناشی از تحریم است. کسی نیست بگوید که شما خودتان میگفتید خارج از ایران چیزی نیست و باید مشکلات را در داخل حل کرد اما در پایان دولت دهم میگویید همه مشکلات کشور به تحریم بازمیگردد. نمیشود موقعی اعتقاد داشته باشی که تحریمها هیچ تاثیری بر سرنوشت کشور ندارد و زمانی دیگر بگویی هشتاد درصد مشکلات کشور ناشی از تحریمهاست. مگر میشود با این پیشفرضهای عجیب و غریب و متناقض کشور را اداره کرد. همین حالا میشنوم که برخی دوستان میگویند تحریم هیچ تاثیری بر اقتصاد کشور ندارد اما این حرف کاملا روشن است که گوینده آشنایی با ساختار اقتصادی و الگوی مصرفی در کشور ندارد. قدرت خرید مردم کاهش یافته و مجبورند وسایل مصرفی بادوامشن را تعمیر کنند اما هر جا مراجعه میکنی میگویند قطعه نیست چون تحریم هستیم.
این اقتصاددان گفت: در جنگ هم سطح رفاه خانوارهای ایرانی پایین آمد اما واقعیت این است که چون فاصله طبقاتی چندانی در کشور وجود نداشت مردم تحمل کردند. آن زمان کسی که بسیار گرسنه بود نیز کوپن داشت کسی که از تمکن مالی هم برخوردار بود باید از کوپن استفاده میکرد. امروز اگر نگاه کنیم میبینیم سطح رفاه مردم در مقیاس ملی با بررسی گروههای فقیر و کمدرآمد و حتی بخشی از دهکهای متوسط در دوره جنگ بهتر از حالا بود. چرا که در آن دوران، مردم مقداری گوشت ارزان و تخممرغ، مرغ و پروتئین و روغن و غیره دریافت میکردند اما حالا با اینکه شعار تامین معیشت مردم شده هنوز نتوانستیم به آن وضعیت برسیم. جنگ و تحریم بر وضعیت رفاه تاثیر دارد اما باید برای مردم توضیح داده شود و جلوی تبعیضها نیز گرفته شود. برخی خریدهای بسیار آنچنانی دارند اما حتی در میدان میوه و ترهبار کسانی را میبینیم که قدرت خرید ندارند. سطح فروش در میادین میوه و ترهبار نیز کاهش پیدا کرده است، پس چطور میگوید که تحریم اثر ندارد وقتی چنین حرفی را میزنید، قادر نیستید توانید برنامهای برای حل این مشکل ارائه کنید. در ضمن فشار اقتصادی با سمپاشیهای نظام سلطه میتواند به یاس و ناامیدی منجر شود.
وی در بخش دیگری از این مصاحبه با بیان دغدغهها و راهکارهای اصلاح رویههای موجود برای برون رفت از مشکلات اقتصادی گفت: یکی از مهمترین مشکلات ما همین سیاستهای ارزی است. اگر سیاستهای ارزی درست تدوین شود، مشکلات حل خواهد شد. البته چون ۹۵ درصد ارز حاصل از صادرات نفت و پتروشیمی و غیره در اختیار دولت است، دولتها همواره ترجیح میدهند ارز را به گرانترین قیمت بفروشند تا پول بیشتری به دست بیاورند و هزینههایشان را تامین کنند اما فکر نمیکنند این افزایش قیمت، تورمی را در بردارد که این تورمها بنیانکن است. تورم بالا خود دولت تحت فشار میدهد چرا که دولت مصرفکننده اصلی در جامعه است و دیگر نمیتواند مشکل را حل کند.
خوش چهره افزود: اینها بارها گفته شده، هشدارها داده شده اما هنوز سیاستهای ارزی نیازمند اصلاح است. مصارف ارز باید مشخص باشد تا کسی در گاوصندوق ارز نگه ندارد و توجیه کند من باید حفظ داراییام را کنم. چه معنی دارد در این کشور بیماری ترامپ باعث بالا و پایین رفتن قیمت بشود. نکته مهم این است که خود ترامپ اشاره کرد که بازار ارز را هدف گرفتند. ابزارشان چه بود؟ درست است که سوداگری و دلالی در داخل و منفعتطلبی در نظام بانکی و کانونهای قدرت و ثروت و نفوذیها همگی در ایجاد بحران ارزی موثر بودهاند اما سخنان پمپئو، جان بولتون و ترامپ را نباید نادیده گرفت. آنها صراحتا در سال ۹۷ و ۹۸ اشاره کردند که ما حمله نظامی به ایران میکنیم اما توانستیم با کمک امارات و عربستان و در برخی موارد، اسرائیل، ارزش پول ملی ایران را ۳۰۰ درصد کاهش دهیم. این گزارش را به کنگره دادند.
وی گفت: آمریکا صراحت اعلام میکند که پول ملی ایران را هدف قرار داده و سیاستهای ارزی در چنین شرایطی ابزار مدیریت است. در حقیقت ابزار سیاستگذاری که نرخ تعرفه و ارز مبنای واردات و صادرات را مشخص میکند، خودش به کالاهای قابل مبادله تبدیل شده است درحالی که هیچ کشوری اینگونه پول ملی را مدیریت نمیکند. شما اگر خارج از ایران پولی همراه خود ببرید، باید ثابت کنید که چرا پول با خودتان بردهاید، منشاء پول باید روشن شود اما اینجا به راحتی میتوانید از صرافیها ارز بخرید و معلوم نیست چه کسی میفروشد. چون دولت ارز را بعنوان کالا دارد و به جای آن ریال میخواهد. حالا مصرفکننده کیست؟ ممکن است قاچاقچی باشد.
این اقتصاددان با بیان اینکه اگر تلاشها همراه با عقلانیت نباشد خستگی ایجاد میکند و بازدهی را کاهش میدهد گفت: توصیه من این است به جای شانزده – هفده ساعت کار کردن و افتخار به این موضوع، چند ساعت کمتر کار کنید تا بتوانید عقلاییتر تصمیم بگیرید. حالا با حرفهایی که زدم خودتان قضاوت کنید که دولت درست کار کرده است. در این فضا حتی مسکن که شعار دولت بود نیز رها شده و تیم اقتصادی نیز نه انسجام و مواضع روشنی دارد نه برنامه دقیقی.