اشعار به ایثار تو سوگند در مقام حضرت سیدالشهدا

اهل بیت علیهم السلام خوان کرم و جود و سخاوتند. همه آنها از یک شجره و از نور واحدند که دارای فضائل و مناقب و منزلت الهی هستند. امام حسین علیه السلام جایگاه و منزلت ویژه ای نزد خدواند متعال و پیامبر صلی الله علیه و آله و هم چنین نزد دیگر ائمه دیگر اهل بیت و ائمه اطهار علیهم السلام دارد.

به ایثار تو سوگند
آیینه شدی تا که خدا در تو درخشید
خورشیدترین حادثه ها در تو درخشید

بر دوست همان روز که با حنجره خون
گفتی تو «بلی» کرب و بلا در تو درخشید

شد کرب و بلا کعبه تو، حجّ تو مقبول
گفتی تو چو لبیّک، بلا در تو درخشید

ای معجزه سرخ، به ایثار تو سوگند
تو خون خدایی، که خدا در تو درخشید

رضا اسماعیلی

عالم همه قطره اند و دریاست حسین
خوبان همه بنده اند و مولاست حسین

ترسم که شفاعت کند از قاتل خویش
از بس که کَرَم دارد و آقاست حسین

دل را اگر از حسین بگیرم چه کنم
بی عشق حسین اگر بمیرم چه کنم

فردا که کسی را به کسی کاری نیست
دامان حسین اگر نگیرم چه کنم

خواهم ز خدا که بی ولایم نکند
غرق گنهم ولی رهایم نکند

یک خواسته دارم از تو حسین
در هر دو جهان از تو جدایم نکند

در مکتب عشق شاهباز است حسین
مرآت دل اهل نیاز است حسین

سر داد، نداد تن به ذلت آری
جاوید کنندۀ نماز است حسین

فرمانده عشاق، دل آگاه حسین است
بیراهه مرو! ساده ترین راه حسین است

از مردم گمراه جهان راه مجویید
نزدیک ترین راه به الله حسین است

عشق یک واژه بی ارزش بی معنی بود
تا که یکباره خدا گفت که عشق است حسین (ع)

چشم و گوش و دهن و دست شود مست اگر
بشنویم و بنویسیم و بخوانیم: حسین (ع)

رحمت به آن کسی که به من یاد داد و گفت:
وا کن دو لب به نام جنون و بگو حسین (ع)

از فطرسِ مَلَک به همه پَر شکسته ها:
حَیِّ علی کرامتِ گهوارۀ حسین (ع)

پیچیده شمیمت همه جا ای تَن بی سر
چون شیشه ی عطری که سرش گم شده باشد

بیابانکی

ای شوق بی کرانه شب های جمعه ام
تنهاترین بهانه شب های جمعه ام

از لطف آفتاب نگاهت هنوز هم
گرم است آشیانه شب های جمعه ام

از سفرۀ حسین بلندم نکن که من
محتاج آب و دانۀ شب های جمعه ام

بیابانکی

مه من در محاق خود نهان شد
نمی دانم کجا رفت و چه سان شد

دلم پر ز سینه گفت با من
حسین بن علی در من نهان شد