عباس بن علی علیه السلام مشهور به قمر بنی هاشم، برادر و یار واقعی امام حسین علیه السلام در واقعه کربلا به عنوان علمدار و یار با وفای آن حضرت تا آخرین لحظات عمر حضور داشت. آوازه دلاور مردی های حضرت عباس(ع) در آن روزگار طنین افکنده بود و دشمن در پی آن بود تا با اقدامی جسورانه، وی را از صف لشکریان امام حسین(ع) در کربلا جدا سازد. در نهایت با عمودی آهنین بر سر مبارک حضرت ابوالفضل(ع) زد و ایشان را به شهادت رساند
حسرت موّاج
در وصف تو کس، روشن و خوانا ننوشته ست
ای هر که نویسد ز تو، گویا ننوشته ست!
آن ماه بدیعی که کسی بهر بیانت
از معنی آن صورت زیبا ننوشته ست
چون علقمه، کس در دل آن حسرت موّاج
با نثر روان از لب سقّا ننوشته ست
یا شعر تری خوش تر از آن مشک گُهربار
با قافیه خشکی لب ها ننوشته ست
خونی که چکید از قلم دست علمگیر
جز شرح غم و غربت مولا ننوشته ست
جز چشم تو چشمی به ورق پاره مقتل
با ذکر سند، روضه زهرا ننوشته ست
در کرببلا روح تو تلمیح علی بود
از شیعه کسی آن همه شیوا ننوشته ست
می خواند کسی یک به یک آیات علق را
زآن سجده واجب، کسی اما ننوشته ست
فریاد زدی «اَدرک» و صد حیف که راوی
یک خط هم از آن شوق تماشا ننوشته ست
چون خون خدا غم زده با خط شکسته
سربسته، کسی مرثیه ات را ننوشته ست
گویی قلم ای اوج کرامات حسینی!
یک موج ز دریای تو حتی ننوشته ست
مجتبی احمدی