عباس بن علی علیه السلام مشهور به قمر بنی هاشم، برادر و یار واقعی امام حسین علیه السلام در واقعه کربلا به عنوان علمدار و یار با وفای آن حضرت تا آخرین لحظات عمر حضور داشت. آوازه دلاور مردی های حضرت عباس(ع) در آن روزگار طنین افکنده بود و دشمن در پی آن بود تا با اقدامی جسورانه، وی را از صف لشکریان امام حسین(ع) در کربلا جدا سازد. در نهایت با عمودی آهنین بر سر مبارک حضرت ابوالفضل(ع) زد و ایشان را به شهادت رساند
نجل فاطمه
هزار بار اگر افتد به خاک پای تو دستم
هنوز از تو و از هدیه کمم خجل هستم
چنان به عشق تو گشتم اسیر، یوسف زهرا
که مشتبه شده برخلق من حسین پرستم
به ساقی و می و جام و بهشت و حور چه حاجت
که من زصبح ولادت به یاد چشم تو مستم
ببخش گر که برادر زدم صدات برادر
تو نجل فاطمه من تا ابد غلام تو هستم
به شوق آنکه بریزم به پات تقد جوانی
ز کودکی دل خود را به تار زلف تو بستم
دو دست گشت جدا از تن و جدا نشد از تو
سرم شکست ولی عهد خویش را نشکستم
تمام عمر جز ین که نیست تاب قیامم
تو تا اجازه ندادی به محضرت ننشستم
به پای عشق تو یک لحظه از دو دست گذشتم
علی به یاد همین بوسه داد به دستم
در آب رفتن و عطشان ز بحر آب گذشتن
به عهد نامه چنین ثبت بود روز الستم
گرفته ام همه جا لحظه لحلظه دست تو میثم
اگر تو رشته گسستی من از کرم نگسستم
حاج غلامرضا سازگار