عباس بن علی علیه السلام مشهور به قمر بنی هاشم، برادر و یار واقعی امام حسین علیه السلام در واقعه کربلا به عنوان علمدار و یار با وفای آن حضرت تا آخرین لحظات عمر حضور داشت. آوازه دلاور مردی های حضرت عباس(ع) در آن روزگار طنین افکنده بود و دشمن در پی آن بود تا با اقدامی جسورانه، وی را از صف لشکریان امام حسین(ع) در کربلا جدا سازد. در نهایت با عمودی آهنین بر سر مبارک حضرت ابوالفضل(ع) زد و ایشان را به شهادت رساند
حضرت عباس
چو دید تشنه لب های خشک او دریاست
به آب خیره شد و ناله اش ز دل برخواست
که آب از چه نگر دیدی از خجالت آب
تو موج می زنی و تشنه یوسف زهراست
زیک طرف تو زنی نعره از جگر در بحر
زِیک طرف به حرم بانگ العطش بر پاست
قسم به فاطمه هرگز تورا نمی نوشم
که در تو عکس لب خشک سید الشهداست
زخون دیده من روی موج بنویس
که از تمام اطفال تشنه تر سقاست
خدا گواست که با چشم خویشتن دیدم
سکینه را که لبش خشک و دیده اش دریاست
درون بحر همه ماهیان به هم گویند
حسین تشنه وسیراب وحشی صحراست
نوشته اند به لب های خشک من زازل
که تشنه کام گذشتن ز بحر شیوه ماست
زشیر خواره برایت پیام آوردم
پیام داده که ای آب غیرت تو کجاست
صدای نعره دریا به گوش جان بشنو
که موج آب هم این طرفه بیت را گویاست
سلام خالق منان سلام خیرالناس
سلام خیل شهیدان به حضرت عباس
حاج غلامرضا سازگار