در روز عاشورا کودک شیرخواره امام حسین(ع) حضرت علی اصغر از عطش و شدت گرما بی تاب شده بود، رباب و اهل خیام به دنبال این بودند که برای کودک شش ماهه چاره و راهی پیدا کنند. کودک شیرخواره را به دست بابا دادند و امام علیه السلام با دشمن در حال گفتگو بود ناگهان تیری از کمان حرمله آمد و گوش تا گوش حلقوم علی اصغر را درید و کودک شش ماهه قربانی خدا و روز عاشورا گشت. امام حسین علیه السلام خون گلوی او را گرفت و به آسمان پاشید.
دخیل بند قنداق تو
آقای دنیایی و این عالم، گدایت
ای جان به قربان صدای خنده هایت
ما که دخیل بند قنداق تو هستیم
محتاج دستان تو و لطف دعایت
اینکه تو را باب الحوائج خوانده یعنی
کار خدا بوده فقط، مدح و ثنایت
کافر، مسلمان می شود با روضه تو
نام تو کرده دشمنان را هم هدایت
پیغمبران هم گریه کردند از غم تو
این جمله را بسیار دیدم، در روایت
اسلام، از خون گلویت جان گرفته
بر جان دین حق نشسته رد پایت
تو معنی ذبح عظیم کربلایی
کرده خدا کل خلایق را فدایت
طاقت نیاوردی بمانی بین خیمه
مثل عمو شد، لحظه ای حال و هوایت
بر نیزه رفتی تا ببینی مادرت را
وقتی که با بی طاقتی می زد صدایت
مدح تو را هم روضه ات از یاد ما برد
چشمان ما ابری است این شب ها برایت
لالای دستان ربابه، رفتی آخر
ای جان به قربان صدای گریه هایت
پوریا باقری