قاسم ابن الحسن از نوادگان امام علی علیه السلام و فرزند امام مجتبی علیه السلام است که در واقعۀ کربلا حضور داشت. حضرت قاسم علیه السلام در پاسخ عموی بزرگوار خود امام حسین علیه السلام که نظر او را در مورد مرگ پرسید با شجاعت کامل و اعتقاد و باور حقیقی، مرگ را شیرین تر از عسل دانست و در روز عاشورا شربت شیرین شهادت را چشید و به فوز عظیم شهادت نائل آمد.
خون پیکر قاسم
سیب ها را قدم قدم خورده
باده از دست ذوالکرم خورده
نوجوانی که در کنار عمو
پهلوان زاده ای رقم خورده
دست های علم به دستش هم
مهر تأیید از علم خورده
سیزده بار در بهار خودش
از نفس های عشق دم خورده
از دم دست شوم این عالم
جام های بلای غم خورده
آنقدر مانده زیر سم ها که
استخوان بندی اش به هم خورده
داشت از پیکرش غزل می ریخت
از کنار لبش عسل می ریخت
رمق از جسم ناتوانش رفت
نیزه تا مغز استخوانش رفت
بر سر تیغ خورده اش حالا
حالت ابروی کمانش رفت
سم مرکب؛ دگر زبانم لال
نکند تا ته دهانش رفت
خون حلقومش از دهانش ریخت
لکنت از گوشه زبانش ریخت
اینقدر زیر و رو نکن او را
نشکن گوشه های ابرو را
گیسویش را نپیچ بر دستت
خنجرت را نگیر در دستت
دارد از دست می رود انگار
لاأقل دست از سرش بردار
کنج پهلوی او ترک دارد
نکند نامه فدک دارد
بر روی خاک دست و پا می زد
مادرش را فقط صدا میزد
علی رضوانی