قاسم ابن الحسن از نوادگان امام علی علیه السلام و فرزند امام مجتبی علیه السلام است که در واقعۀ کربلا حضور داشت. حضرت قاسم علیه السلام در پاسخ عموی بزرگوار خود امام حسین علیه السلام که نظر او را در مورد مرگ پرسید با شجاعت کامل و اعتقاد و باور حقیقی، مرگ را شیرین تر از عسل دانست و در روز عاشورا شربت شیرین شهادت را چشید و به فوز عظیم شهادت نائل آمد.
یادگاری مدینه
سیزده جام ز لعلت زده غم پی در پی
عسل است اینکه به لب ریخته ای یا که می؟
چه شکوهی است در این جشن که بر پا کردی
می زدندت همه با هر چه شد از کی تا کی
به تنت خورده مگر چند تن سر به هوا؟
که زمین خوردی و با تو به زمین خوردم هی
روزه ی صبر من و تو شده باطل از بس
ضربه خورده لب بی جانت و خون کردی قی
نیزه و سنگ و کمان دار و تماشاچی آه
می کند چه؟ وسط این همه، شیپور و نی؟
می کشیدند تو را اسب دوان ها بر خاک
اصلاً انگار که کردند همه با هم طی
شده این دشت پر از صورت گندم گونت
چه شده کرده قد و قامت و دستانت ری
ز رهت خوبشد اندازه تو شد آخر
تا در آغوش کشیدم به تنت گفتم ای:
یادگاری مدینه که نداری تابوت
مانده ام با چه دلی شانه کشم بر گیسوت
رضا دین پرور