Category: حضرت مسلم

مائیم و شهری که هوایم را نداردمن نه هوایِ بچه هایم را ندارد نامرد دیدم باز مردی کردم آقابا این دو کودک کوچه گردی کردم آقا دیدم که خوشحالند خوش ها جمع هستندمظلومِ من مظلوم کُش ها جمع هستند طوعه در این نامردها یک شیر زن بودتنها پناهم خانه ی یک پیرزن بود بیرون زدم تا شعله بر معجر نیفتدمثل […]

هر آن کسی که نَدارد به دِل غَم، از ما نیستبه سِرِّ عِشق نَشُد هَر که مَحرَم، از ما نیست غَمِ تو را به دِلِ ما خُدا زیاد کُنَدهر آنکه خواسته اَز تو غَمِ کَم، از ما نیست دَلیلِ خِلقَتِ ما خوردنِ غَمِ عِشق اَستمُخالفِ غَمِ ماهِ مُحَرَّم از ما نیست فَقَط هَوای حُسِینیه را هَوَس داریماَسیرِ بَندِ هَوا و […]

صبر کن! شک کرده ام دیگر به خیلی چیزهانامه های کوفه شد، منجر به خیلی چیزها هر چه چشمم گشت دیدم زن صفت در کوچه هاستچشم هایم خورده اینجا بَر، به خیلی چیزها سرصدای چند آهنگر سرم را برده استمی زنند اینجا به روحم ضربه خیلی چیزها سوت و کوریِ در و دیوارشان مصنوعی استمی خورد این خواب مرگ آور […]

نکرده است به عهدش کسی وفا مسلمرسیده ای به سرانجام ماجرا مسلم علی ندیده وفا از اهالی این شهرنشسته ای به امید وفا چرا مسلم؟ نماز مغرب اگر صد هزار تا باشنددوباره یک نفری موقع عشا مسلم دو چشم مردم این شهر کور خواهد شداگر اشاره کند برقی از طلا مسلم ببین که مردتر از مردهاست پیرزنیامید نیست به این […]

امواج طوفانی به جان ساحل افتادای رود جاری، سمت این دریا نیایی نامه نوشتم که بیا، امن است کوفه!ای کاش دستم می شکست آقا، نیایی چشم ترِ امروز من از بی کسی نیستمن سوگوارِ آهِ فردای تو هستم دندان مسلم را شکانده سنگ کینهدلواپس دندان زیبای تو هستم نرخ حیا بسیار ناچیز است در شهرپای دو دِرهَم آبرو را می […]

یقینا آن چنان که زخم دارد التهاب از پیدم آخر رسید و می رسد روز حساب از پی به زیر تیغ می خندم ولیکن گریه بارانمکه دارد خنده گل گریه تلخ گلاب از پی بتاب از مکه بر من. آفتاب. عالم آرا کهشب ظلمانی کوفه ندارد آفتاب از پی اگر چه در به رویم بست کوفه با خودم گفتمکه هر […]

ز درد غربت تو شهر، غرق آهم شدنگاه گرمِ تو از دور در نگاهم شد همین که نام تو بردم شکست دندانمسلام دادم و تنها همین گناهم شد چه زود مردم کوفه عمارتم دادندبلند مرتبه قصری که قتلگاهم شد وفای امت کوفی نماز مغرب بودعشا نیامده این قوم سد راهم شد فریب مردم پیمان شکن نباید خوردمیا که بیعت نامردمان […]

روزها می رود و خاطره ها می ماندخاطراتی که به دل مانده مرا می ماند یارها جمله روند و چه فراموش شوندیار من هست همیشه به خدا می ماند گر چه من بی کس و تنها شده ام در این شهراز منِ مانده به ره رسم وفا می ماند طوعه بر یاری من بود اگر چه زن بودحرف نامردی این […]

نه سپاهی برای من ماندهنه دگر روزگار یار من است کوفیان جا زدند آقا جانمرگ حالا در انتظار من است کوچه در کوچه گریه می کردمتک و تنها غریب مثل علی من خودم ماندم و خودم آقابی کس و بی حبیب مثل علی تشنه بودم ولی دریغ از ابلبم از تشنگی ترک برداشت بهشان رو زدم ولی افسوسکسی اصلا به […]