رابطه علم، عقل و وحی

شهید مظلوم آیت‌الله بهشتی / : چه کسی می‌گوید که دین یا قرآن یا روایات می‌آید خاصیت فلان میکروب را هم بیان می‌کند؟
هر کس هم که چنین ادعایی دارد، حرف گزاف می‌زند.
برو سعی کن اگر در این میدان‌ها می‌خواهی ترقی کنی در میدان عمل و علم قرار گیر.
قرآن جای خودش است و این‌ها هم جای خودشان.
من می‌گویم روشنگری‌های قرآن و این‌ها با یکدیگر منافات ندارد.
در بعضی از جاها هم هر دو روشنگری دارند و خوشبختانه تا آنجا که ما خبر داریم، هر جا هر دو روشنگری دارند، هیچ کدام با دیگری منافاتی ندارد.
رابطه علم و عقل و وحی از نظر ما این است: وحی یک نورافکن است برای خودش، علم و عقل هم نورافکن‌هایی هستند برای خودشان.
هم میدان مشترک دارند و هم هر کدام میدان اختصاصی.
آنجا که میدان اختصاصی علم است، وحی اصلاً به سراغ آن نیامده، مثل مطالعات فیزیکی، شیمیایی، بیولوژیکی، یا فضایی؛ نمی‌گویم وحی نمی‌تواند بیاید، بلکه می‌گویم وحی نیامده است.
آنجا که وحی سراغ مطلب نیامده، میدان علم است؛
می‌گوید برو سراغ علم، معطل چه هستی؟
آنجا هم که وحی روشنگری دارد، اهل علم نمی‌توانند بروند؛ مثل حیات پس از مرگ.
در این موارد اصلاً بحث علمی را کنار بگذاریم.
علم خودش می‌گوید من از ورای تجربه، مشاهده، و نتیجه گیری از آنها کار می‌کنم.
اصلاً اگر درباره معاد می‌خواهی با علم بحث کنی، چرند و شوخی است.
کتاب پیامبری از نگاهی دیگر، ص

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *