Month: مرداد ۱۴۰۱

این بی مرامان اهل نیرنگ اند اینجاهم کوچه هم پس کوچه ها تنگ اند اینجا زن هایشان هم خبره جنگ اند اینجااطفالشان هم در پی سنگ اند اینجا بر شانه دیوار کوچه تکیه کردمخیلی برای دخترانت گریه کردم هم زجر ها بسیار و هم آزار بسیارهم دست ها سنگین و هم دیوار بسیار حرف النگو هم سر بازار بسیارحالا به […]

دلم شور می زد که از دور دیدمدو پیغام سرخ از بیابان رسیدند سوارانی از کوفه و غصه هایشکه پیغمبر روضه یک شهیدند رسیدند و از ماجرای تو گفتنداز اینکه نرفتند از کوفه بیرون مگر اینکه دیدند دروازه شهرشده میزبان سری غرق در خون شنیدم که گفتند باز اهل کوفهنمک خورده اند و نمکدان شکستند به جز کاسه کهنه عهد […]

محمل صبرم ز اشک دیده در گل مانده استاز که جویم نسخه درمان که دل درمانده است  خانه بر دوشم هر آن کس که مرا در کوفه دیدیا که در بسته به رویم یا که از خود رانده است  آنقدر شور پذیرایی از تو داشتندهر کسی شمشیر خود را در نمک خوابانده است  سوختم از نیشخند مردم اما بیشترخنده های […]

صبح شد یک طرف سرم افتادیک طرف نیز پیکرم افتاد از روی پشت بام افتادمبا علیک السلام افتادم بدن من شکست خوشحالمسر راهت نشست خوشحالم بی سبب نیست اینکه خوشحالمزن و بچه نبود دنبالم آی مردم سپاه بی نفرمصبح خالی نبود دور و برم حرفی از زخم با پرم مزنیداین همه سنگ بر سرم مزنید آی مردم گناه من عشق […]

چه کنم؟ نامه نوشتم که بیایی کوفهکاش برگردی از این راه و نیایی کوفه در شب عید خضابی بکنم مستحب استبسته بر صورت من به چه حنایی کوفه! بین یک کوچه باریک گرفتار شدمکرده بر پا چو مدینه چه عزایی کوفه وای اگر آیه قرآن وسط راه افتدوای آن هم وسط راه چه جایی کوفه! نگذارم که شود حج تو […]

دردی به دل دارم ولی درد آشنا نیست حرف وفاداری است امّا با وفا نیست  در کوچه ها ﭘﯿﭽﯿﺪه رنگ و بوی غربت جز طوعه در این شهر با من هم نوا نیست  همچون علی من نیز در کوفه غریبم در قلب من جز مهر و عشق مرتضی نیست  ارزان ترین کالاشده شمشیر و نیزه انگار کوفه جز به قتل تو رضا نیست  بر […]

غربت تو بار غم کوچه ها«سعی» تو در پیچ و خم کوچه ها آه تو در سینه  دیوار بوداشک تو وقف قدم یار بود کوفه چه بی عار و چه بی درد بودبین همه پیرزنی «مرد» بود بخت به وی کرد خطاب این چنین:طوعه به مردانگی ات آفرین! وجه خدا شمع شبستان توستجان حسین است که مهمان توست اشک شده […]