در هفدهم مرداد ماه سال ۷۷ کنسولگری ایران در مزار شریف افغانستان حادثه‌ای تلخ به خود دید.پس از تسخیر شهر کابل توسط تروریستهای طالبان، سفارت ایران از کابل به مزار شریف منتقل شده و کارمندان سفارت ایران در آن شهر به امور دیپلماتیک خود مشغول گردیدند.
اما چندی بعد با حمله طالبان و اشغال مزار شریف، سفارت ایران در این شهر مورد هجوم وحشیانه این گروه تروریستی قرار گرفت و بدون توجه به مصونیت سیاسی و قوانین بین المللی، ۹ دیپلمات ایرانی و خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی را به شهادت رساندند. به همین مناسبت، شورای فرهنگ عمومی کشور، هفدهم مرداد ماه هر سال را به عنوان «روز خبرنگار» نام‌گذاری کرد.
هر ساله روز ۱۷ مرداد یادآور شهادت مظلومانه و غریبانه شهید محمود صارمی است که به دلیل حساسیت حرفه خبرنگاری و ارج نهادن به جایگاه خبر و خبرنگار، سالروز شهادت او، که در راه وظیفه خطیر خبرنگاری خود در معرفی و افشای چهره کریه گروه متحجر و پلید طالبان به شهادت رسید، در تقویم ملی به عنوان روز خبرنگار ثبت شده است.
” ۱۷مرداد ماه” یادآور خاطره شهادت مجاهد اهل قلم شهید” محمود صارمی” و یادآور مجاهدتهای زنان و مردانی حقیقت طلبی است که با هدف روایت حقیقت، بیرق بزرگ” آگاهی بخشی” را بر دوش کشیده و خاضعانه و بی‌ادعا وجود خویش را چراغ راه جامعه کردند.نام‌گذاری این روز به نام روز خبرنگار،ارج نهادن به آگاهی و فرصت و بهانه‌‌ای است برای پاسداشت خدمات انسان‌های شایسته و حقیقت طلبی که چشم بیدار جامعه و زبان گویای مردم هستند؛انسان‌های آزاداندیشی که از وجودشان، انتشار دانایی و گسترش آگاهی معنا می‌یابد. آن‌ها که وجدان بیدار جامعه و تصویرگر عینی زمان خویشند و بی‌پروا وظیفه قلم را که نگاشتن حقیقت است پاس می‌دارند و رسالت خطیر خود را به جا می‌آورند.
محمود صارمی که بود؟
محمود صارمی سال ۱۳۴۷ در روستای “چهاربره “شهرستان بروجرد به دنیا آمد. دوره ابتدایی را در همان روستا به پایان رساند و برای ادامه تحصیل روانه شهر بروجرد و در منزل خواهرش ساکن شد. پس از طی دوره راهنمایی در مدرسه شهید باهنر، برای گذراندن دوره متوسطه در دبیرستان «حضرت رسول‌الله (ص)» در رشته علوم انسانی نام‌نویسی کرد و در سال ۱۳۶۶ موفق به اخذ دیپلم شد.
سال ۶۷ بود که محمود پس از شرکت در کنکور سراسری و پذیرفته شدن در رشته جغرافیای دانشگاه شهید بهشتی، به «تهران» مهاجرت کرد و دوران تحصیل در مقطع کارشناسی، خود را در سخت‌ترین شرایط زندگی، با کار کردن و تامین هزینه‌های معیشت خود گذراند. همراه با تحصیل به دلیل علاقه شدید به ورزش رزمی«کاراته»، در مدت کوتاهی با گذراندن دوره‌های مختلف این رشته توانست کمربند مشکی و کارت مربیگری این رشته را دریافت کرده و با حضور در مسابقات شهرستان و استان موفقیت‌هایی را نیز در این زمینه به دست آورد.
ورود شهید صارمی به عرصه خبر
سال ۱۳۷۰ را می‌توان مقطعی سرنوشت ساز برای محمود دانست چراکه او به علت علاقه به حرفه خبرنگاری وارد خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) شد. یک‌سال بعد در سال ۷۱ به علت مهارت بالای خود در این سازمان استخدام و کار خود را به عنوان کارشناس متون خبری آغاز کرد. او که توانسته بود شغل مناسبی برای خود فراهم کند، به فکر تشکیل خانواده افتاد و در سال ۱۳۷۲ یک‌سال پس از جذب در ایرنا صاحب یک فرزند پسر شد. فرزند شهید صارمی که سینا نام دارد درحال حاضر به عنوان پزشک فعالیت می‌کند.
اعزام به افغانستان و شهادت
در تاریخ ۱۳۷۵ محمود صارمی به عنوان مسئول دفتر خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران (ایرنا) در افغانستان انتخاب و در ۲۶ دی‌ماه همان سال به عنوان مسئول نمایندگی خبرگزاری راهی «کابل» شد، یعنی زمانی که این کشور درگیر جنگ‌های داخلی بود و به‌خوبی می‌دانست در این سرزمین آشوب زده خطر به اسارت درآمدن و حتی شهادت وجود دارد، اما بر حسب وظیفه و رسالت و تکلیف، این راه را انتخاب کرد.
طالبان با حمله به سرکنسولگری ایران در شهر «مزارشریف» هشت نفر از کارکنان سرکنسولگری و «محمودصارمی» که رفته بود تا فریاد مظلومیت مردم بی‌گناه «افغانستان» را به گوش جهانیان برساند به شهادت رساندند. تا مدت‌ها از سرنوشت این ۹ نفر گزارشی منتشر نشد، تا این که پیکر‌های آنان در یک گور جمعی در خرابه‌های پشت کنسولگری به دست آمد. پیکر آنان ۲۲ شهریور ۱۳۷۷ به تهران منتقل شد و به خاک سپرده شد.
«شهید صارمی» حدود ۲۰ روز قبل از سقوط «مزار شریف» و به اسارت درآمدن و شهادت در افغانستان، دچار بیماری «آپاندیس» می‌شود که با مشکلات فراوان و تلاش و پیگیری دوستانش، به شبانه به دکتر رفته و سپس با توجه به وضعیتی که داشت وی را در محیطی کاملا غیربهداشتی با فقدان امکانات بدون وجود نور کافی و برق تحت عمل جراحی قرار می‌دهند.
بعد از گذشت ۲ روز از این جراحی به ایران اعزام می‌شود و با وجود این‌که دوران نقاهت خود را در «تهران» طی می‌کرد، پس از به اوج رسیدن جنگ افغانستان بر حسب تکلیف از طریق سازمان «ایرنا» و با توجه به احساس مسئولیت شرعی و حرفه‌ای کار خبرنگاری و رسالتی که بر دوش داشت، مجددا ۱۴ مردادماه به کشور افغانستان و محل کارش «مزارشریف» اعزام شد و ۱۷مردادماه خبر سقوط «مزار شریف» و به خاک و خون کشیدن قتل عام زنان را در مدت زمان کوتاهی به ایران و سراسر جهان مخابره کرد؛ بعد از آن شنبه سیاه،دیگر کسی نبود تا خبر شهادت و یا به اسارت درآمدن آن هشت دیپلمات و پرستوی عاشق، غریب و بی‌گناه را که در زیر زمین کنسولگری ایران به طور فجیعانه و با بیر‌حمی تمام توسط پیشرفته‌ترین سلاح‌های آمریکایی به رگبار مسلسل بسته بودند را به دنیا مخابره کند
فرازى از وصیت نامه شهید صارمی
“اى برادران و خواهران جهادگر، خطاهاى من گنه‌کار روسیاه را که باعث رنجش شما شده ببخشید تا خداى بزرگ از من راضى شود. اى خدا،مرا که در اثر غرور و خود پرستى گناه مى‌کنم ببخش، زیرا این بدن ضعیف من توانایى تحمل آتش جهنم را ندارد و خدایا مرا جزء توبه‌کاران واقعى قرار بده.”
شهید صارمی از نگاه نزدیکان
مادر شهید صارمی که سال گذشته به فرزندش پیوست در بخشی از خاطرات خود درخصوص محمود می‌گوید: در عرصه خبر، پشتکار و تلاش محمود صارمی در افغانستان مثال‌زدنی بود. همه‌کسانی که او را می‌شناختند،از صداقت در رفتار، مهربانی و دلسوز بودن او تعریف می‌کردند. محمود در کارش بسیار رازدار بود و هرگز خودش را نیازمند تعریف و تمجید ازسوی کسی نمی‌دانست.
خدیجه روزبهانی همسر شهید صارمی نیز در خاطرات خود به بخشی از ناگفته‌های شهید صارمی اشاره کرده و بیانمی دارد:”تعهد کاری بالای شهید صارمی مهم‌ترین شاخصه و ویژگی کاری وی بود. زمانی که درحال مخابره خبر محاصره کنسولگری توسط نیروهای طالبان بود تا آخرین دقایق باوجوداینکه خطر بیخ گوششان بود، رسالت خبری خود را رها نکرد”.
وی ادامه می‌دهد: “شهید صارمی هیچ وقت اضطراب کارخبری را به ما منتقل نمی‌کرد، همیشه سعی داشت فضای خانه آرام باشد؛ در طول دو سال که وی در افغانستان بود، در تماس‌های تلفنی طوری صحبت می‌کرد که تصورم از افغانستان فضایی آرام بود.”