قاسم ابن الحسن از نوادگان امام علی علیه السلام و فرزند امام مجتبی علیه السلام است که در واقعۀ کربلا حضور داشت. حضرت قاسم علیه السلام در پاسخ عموی بزرگوار خود امام حسین علیه السلام که نظر او را در مورد مرگ پرسید با شجاعت کامل و اعتقاد و باور حقیقی، مرگ را شیرین تر از عسل دانست و در روز عاشورا شربت شیرین شهادت را چشید و به فوز عظیم شهادت نائل آمد.
زیرِ سم اسب
تنت از بسکه به دور و برِ من پاشیده
مثل مومیست جدا گشته به هم چسبیده
ناله ات زیرِ سم اسب مرا پیرم کرد
چشمم از بعدِ علی اکبر خود ترسیده
خوب شد نیمه ی عمامه به چهرت بستم
چه کسی صورت تو از دل من دزدیده؟
جای سالم به تنت نیست عزیزِ دل من
ظاهراً زورِ فرَس بر تن تو چربیده
دنده ات خُرد شده سینه جدا گشته ز هم
استخوان های شکستت پر و بالم چیده
قد کشیدی چِقَدَر مرد شدی جان عمو
نفسم حبس شد از آنچه که چشمم دیده
خواستم بوسه زنم بر رُخت اما جا نیست
بس که پاهای فرس صورت تو بوسیده
آرمان صائمی