هزار شکر، که شد خاک مقدمت، سر من
مرا، برای چنین روز، زاده مادر من
نمی برم ز تو دل، گر هزار بار عدو
جدا کند گلوی تشنه، سر ز پیکر من
پس از شهادت من، آروزی من این است
که سر نهند به خاکت، دو طفل بی سر من
اگر چه خون ز لبم ریخت، بر تو می گریم
که گریه بهر تو باشد، جهاد دیگر من
اگر چه یک نفرم، یک تنه، سپاه توام
به یاری تو شده، بام کوفه سنگر من
میان این همه دشمن، چنان غریب شدم
که هانی است و دو کودک، تمام لشکر من
عزیز فاطمه، فردا به کوفه می بینم
که بر سر تو کند، گریه دیده تر من
در این سفر تو دعا کن، که جای دختر تو
شود کبود، ز سیلی، عذار دختر من
خدا کند شکند جای خواهرت زینب
به سنگ چوبه محمل، جبین خواهر من
به سنگ چوبه محمل، جبین خواهر من
ببخش میثم آلوده را به خاطر من
حاج غلامرضا سازگار