قاسم ابن الحسن از نوادگان امام علی علیه السلام و فرزند امام مجتبی علیه السلام است که در واقعۀ کربلا حضور داشت. حضرت قاسم علیه السلام در پاسخ عموی بزرگوار خود امام حسین علیه السلام که نظر او را در مورد مرگ پرسید با شجاعت کامل و اعتقاد و باور حقیقی، مرگ را شیرین تر از عسل دانست و در روز عاشورا شربت شیرین شهادت را چشید و به فوز عظیم شهادت نائل آمد.
ای ماه سیزده شبه دشت کربلا
پا بر زمین مکوب، عمو در کنار توست
این سرو قد خمیده که دار و ندار توست
ای ماه سیزده شبه دشت کربلا
ماه شب چهاردهم بی قرار توست
دل بردن از امام وسراپا عسل شدن
این کار کار بی هنران نیست، کار توست
لاتجزعی بخوان و برو تا خود خدا
وقتی بهشت این همه چشم انتظار توست
من فکر می کنم که خدا از در بهشت
هر چه کلید ساخته در اختیار توست
ای جان فدای نغمه ان تنکرونی ات
هر کس شهید عشق شود از تبار توست
حتی به بند کفش تو باید دخیل بست
این بند باز مانده گره یادگار توست
دارد زره به قامت تو گریه می کند
حتی کلاه خود تو هم داغ دار توست
قاسم شدی که روی زمین قسمتت کنند
این تکه های تن سند افتخار توست
در کربلا ضریح برایت نساختند
در سینه های مردم عاشق مزار توست
احمد علوی