عباس بن علی علیه السلام مشهور به قمر بنی هاشم، برادر و یار واقعی امام حسین علیه السلام در واقعه کربلا به عنوان علمدار و یار با وفای آن حضرت تا آخرین لحظات عمر حضور داشت. آوازه دلاور مردی های حضرت عباس(ع) در آن روزگار طنین افکنده بود و دشمن در پی آن بود تا با اقدامی جسورانه، وی را از صف لشکریان امام حسین(ع) در کربلا جدا سازد. در نهایت با عمودی آهنین بر سر مبارک حضرت ابوالفضل(ع) زد و ایشان را به شهادت رساند
یوسف امّ البنین
عرق نبود که از چهره ات به زین می ریخت
شراره های دلت بود این چنین می ریخت
تو ایستاده چو ماهی مقابل خورشید
و از نگاه تو یک آسمان یقین می ریخت
سلام یوسف امّ البنین خبر داری
که نام تو به دلم عشق آتشین می ریخت؟
مگر نه اینکه ملائک به سجده افتادند
همین که طرح تو را هستی آفرین می ریخت
لبت که آیه ایّاک نَعبدُ می خواند
ز بازوان تو ایّاک نستعین می ریخت
نوشته اند که از داغ دست های تو خون
به جای گریه برادر بر آستین می ریخت
نمک به زخم دل من مزن مگو که عمود
چگونه بال و پرت را روی زمین می ریخت
عباس شاه زیدی