امواج طوفانی به جان ساحل افتاد
ای رود جاری، سمت این دریا نیایی
نامه نوشتم که بیا، امن است کوفه!
ای کاش دستم می شکست آقا، نیایی
چشم ترِ امروز من از بی کسی نیست
من سوگوارِ آهِ فردای تو هستم
دندان مسلم را شکانده سنگ کینه
دلواپس دندان زیبای تو هستم
نرخ حیا بسیار ناچیز است در شهر
پای دو دِرهَم آبرو را می فروشند
این قومِ در ظاهر مسلمان فکر عِیش اند
دین خدا را هم به دنیا می فروشند
مانند بابایت علی در هر گذرگاه
بی حرمتی از کوفیان پست دیدم
گفتم که ای وای از دهانت، گریه کردم
تا نیزه ای دست سنان مست دیدم
میخانه ها از لات های مست پُر شد
دور اراذل های مِی خوارش شلوغ است
پیران اینجا هم خیال جنگ دارند
خیلی سرِ نجار بازارش شلوغ است
تمرین تیراندازها با مشک آب است
خیلی سفارش کن یل آب آورت را
این حرمله بدجور تیر انداز خوبی است
حتماً بپوشانی گلوی اصغرت را
کوفه برای اکبرت نقشه کشیده
یک بی مُرُوَّت گرز سنگینی خریده
جانم به قربان سرت، امروز دیدم
خولی سربازار خُورجینی خریده
به همسران پابه ماه خویش، مردان
با روسری ها، گاهواره قول دادند
این نامسلمان ها به دختر بچه هاشان
انگشتری و گوشواره قول دادند
فکر و خیال شهر جانم را گرفته
اندیشه مسموم دارد کوچه هایش
اهل و عیالت نیاور کوفه آقا
خیلی نگاه شوم دارد کوچه هایش
بُغضً لِحِیدر، این چُنین پیداست گویا
از کینه بابات مالامال هستند
این ها برای ذبح تو برنامه دارند
این ها به فکر کَندَن گودال هستند
آن خنجر کُندی که دست شمر دیدم
از حنجرت چیزی نمی ماند عزیزم
آن نعل هایی که به سُم اسب بستند
از پیکرت چیزی نمی ماند عزیزم
بردیا محمدی