اشعار فاطمیه / حضرت فاطِمه زهرا سلام الله علیها دختر پیامبر اسلام(ص) و خدیجه کبری(س) و همسر امام علی(ع) است. امام دوم و سوم شیعیان، زینب(س) و ام‌کلثوم از فرزندان او هستند. زهرا، بَتول، سیده نساء العالمین از القاب وی و اُمّ اَبیها کنیه مشهور او است. آن حضرت در حالی که ۱۸ سال بیشتر نداشت به شهادت رسید.
فروغ چشم علی
نَفسی عَلی زَفَراتِها مَحبوسَهٌ
یا لَیتَها خَرَجَت مَعَ الزَفَراتِ
لا خَیرَ بَعدَکَ فی الحَیاهِ وَإِنَّما
أَبکی مَخافَهَ أَن تَطولَ حَیاتی
بهانه تو گرفتم تویی بهانه من
شمیم نام تو جاری به هر ترانه من
ظهور نور تو را دارم آرزو امشب
فروغ چشم منی و چراغ خانه من
ببین که ناز تو را می کشم، بمان! بانو!
به قدر لحظه ای آخر در آشیانه من
بمان برای حسین و حسن تسلا باش
برای خاطر زینب، بمان یگانه من
هنوز در دل آن کوچه سار می لرزد
شبیه عرش معلا دوباره شانه من
تویی بهانه چشمان ابری حیدر
تویی دلیل همه گریه شبانه من
غریب رفتی و مانده ست در شب کوچت
فشار زخم تو بر زخم تازیانه من
به جز علی نشناسد کسی تو را زهرا
تویی تو لیله الاسرار بی نشانه من
همیشه زخم فدک تازه می شود آری
همیشه یاد تو باشد در آشیانه من
به احترام تو خواندم نماز شعله وری
حقیقت است که آتش گرفته خانه من؟!
عبداللهی
