عباس بن علی علیه السلام مشهور به قمر بنی هاشم، برادر و یار واقعی امام حسین علیه السلام در واقعه کربلا به عنوان علمدار و یار با وفای آن حضرت تا آخرین لحظات عمر حضور داشت. آوازه دلاور مردی های حضرت عباس(ع) در آن روزگار طنین افکنده بود و دشمن در پی آن بود تا با اقدامی جسورانه، وی را از صف لشکریان امام حسین(ع) در کربلا جدا سازد. در نهایت با عمودی آهنین بر سر مبارک حضرت ابوالفضل(ع) زد و ایشان را به شهادت رساند
علمدار رشید
بسته از خون دلم راه تماشا شده است
تشنگی لب تو حیرت دریا شده است
مادرت ام بنین نیست اگر بر سر تو
همه دشت پر از گریه زهرا شده است
داغ دست قلم و مشک و علم پیرم کرد
بی تو ناچار ترینم کمرم تا شده است
بین این لشگر سر مست غرور از بدنت
پاسخ گریه من خنده و هورا شده است
قسمتی از سر تو ریخته بر شانه من
وای بر من چقدر زخم سرت وا شده است
این تمام بدنت نیست علمدار رشید
چقدر فاصله در قدّ تو پیدا شده است
گرچه بد از روی زین نقش زمینت کردند
تکه های بدنت بر سر نی پا شده است
کاسه چشم کجا حجم سر تیر کجا
آه در چشم تو شمشیر سه پر جا شده است
می کشم تیر من از چشم تو برخیز ببین
چقدر چشم حرامی به حرم وا شده است
خیمه دختر من بی تو در امنیت نیست
سایه کعب نی حرمله پیدا شده است