عباس بن علی علیه السلام مشهور به قمر بنی هاشم، برادر و یار واقعی امام حسین علیه السلام در واقعه کربلا به عنوان علمدار و یار با وفای آن حضرت تا آخرین لحظات عمر حضور داشت. آوازه دلاور مردی های حضرت عباس(ع) در آن روزگار طنین افکنده بود و دشمن در پی آن بود تا با اقدامی جسورانه، وی را از صف لشکریان امام حسین(ع) در کربلا جدا سازد. در نهایت با عمودی آهنین بر سر مبارک حضرت ابوالفضل(ع) زد و ایشان را به شهادت رساند
عشق و وفا
جمال حق ز سر تا پاست عباس
به یکتایی قَسم یکتاست عباس
شب عُشاق را تا صبح محشر
چراغ روشن دلهاست عباس
اگر چه زاده ام البنین است
ولیکن مادرش زهراست عباس
عَلم در دست و مشک آب بر دوش
که هم سردار و هم سقاست عباس
بنازم غیرت عشق و وفا را
که عطشان بر لب دریاست عباس
هنوز از تشنه کامان شرمگین است
از آن در علقمه تنهاست عباس
نه در دنیا بُوَد بابا الحوائج
شفیع خلق در عقباست عباس
چه باک از شعله های خشم دوزخ
که در محشر پناه ماست عباس
سراسر صحنه های کربلا را
به هر سو بنگری پیداست عباس
شفیعان چون به محشر روی آرند
بریده دست او همراه دارند
خدا داند که از روز ولادت
امام خویش را می خواست عباس