عباس بن علی بی ابی طالب پنجمین پسر امام علی(ع) و اولین فرزند ام‌البنین است. مهم ترین فراز زندگی او حضور در واقعه کربلا و شهادت در روز عاشورا است. در واقعه کربلا فرمانده و پرچمدار سپاه امام حسین(ع) بود و برای همراهان امام حسین(ع) از فرات آب آورد. عباس(ع) دو امان نامه از طرف عبیدالله بن زیاد را رد کرد و در سپاه امام حسین(ع) جنگید و به شهادت رسید
خیز و بنما مدد با قد خسته ات
می زند آتشم فرق بشکسته ات
ای علمدار من ای سپه دارِ من
رفته ای از برم یار و دلدارِ من
ای ابالفضل من(۴)
من شدم بی کس و مانده در غربتم
دیدنِ روی تو می شود حسرتم
خون فرق تو شد با دو ابرو عجین
حال زار مرا ای برادر ببین
ای ابالفضل من(۴)
تو بهارِ منی ای خزان گشته ام
سوی آن علقمه من روان گشته ام
تا ببینم تو را اوجِ احساسِ من
تا که بوسه زنم بر تو عباسِ من
ای ابالفضل من(۴)
چشمِ تو خون شده از جفای عدو
از غمِ مشک خود با دلِ من بگو
تو فتادی ز پا در برِ علقمه
خیز و بنما نظر آمده فاطمه
ای ابالفضل من(۴)