مقالات مذهبی / ماه شعبان، ماه نورانیت ماه رحمت و ماه رسول خد صلی‌الله علیه و آله که دربردارنده اعیاد مبارک و ولادت‌ها از اهل‌بیت رسول اکرم است، فرا رسید. سومین روز از این ماه معنویت، سالروز ولادت سومین ستاره تابناک آسمان امامت، فرزند مولی الموحدین علی علیه‌السلام و زهرای‌اطهر و نورچشم رسول خدا، امام حسین علیه‌السلام است، مولودی که بر همه انسان‌ها تا آخر تاریخ و بر همه بشریت و تمدن‌های پس از خود حق دارد و همه مرهون و مدیون فداکاری و حرکت الهی و تاریخی او در روز عاشورای سال شصت و یک هجری قمری هستند.
اینکه امام خمینی رضوان‌الله تعالی علیه فرمودند: «ما هرچه داریم از محرم و صفر است»، اشاره به همین نکته است که اگر امام حسین علیه‌السلام نبود، عاشورایی وجود نداشت و اگر عاشورا نبود، اسلام زنده نمی‌ماند و اگر اسلام زنده نمی‌ماند، تمدن اسلامی پدید نمی‌آمد تا مایه اصلی تمدن‌ها و پیشرفت‌های بشری بشود و لذا تمدن کنونی قابل دستیابی نبود. به دیگر سخن، آنچه اکنون، نه تنها جهان اسلام، بلکه جهان بشریت از آن بهره‌مند است، دستاوردی از وجود مبارک امام حسین علیه‌السلام و قیام تاریخی و حماسه‌ساز آن امام همام است. مولودی که نور چشم خاندان نبی مکرم اسلام است و احیای دین مبین اسلام با نهضت جاودانه این امام همام در شرایطی که با خطر انحراف روبرو بود، رقم خورد. جمله معروف رسول اکرم صلی‌الله علیه وآله که فرمود: «حُسَینٌ مِنِّی وَ اَنَا مِنْ حُسَینٍ» به عقیده بسیاری از صاحبنظران دینی حکایت از اشاره به همین موضوع دارد که حسین از خون پیامبر است و بقای دین اسلام با فرهنگ‌سازی و احیاگری امام حسین علیه‌السلام تداوم می‌یابد.
حضرت امام حسین علیه‌السلام، با نهضت جاودانه خود، اسلام را از حلقه‌های اسارت ظلم و جور، جهل و جمود، تحریف و بدعت، فساد و تباهی و انحراف و انحطاط نجات داد، در شرایطی که با سیاست‌های فریبکارانه حاکمان جور جز پوسته‌ای از آن باقی نمانده بود. حسین محتوای اصیل و رهایی‌بخش دین مبین اسلام را همچون خون حیات در رگ‌های مرده جامعه اسلامی جاری ساخت و عقب‌گردها را به پیشروی و سکون‌ها را به حرکت تبدیل کرد.
عملکرد امام حسین علیه‌السلام ازجمله جلوه‌های مختلف وظایف و مسئولیت‌های امام برگزیده الهی در صیانت و پاسداری از دین است که در همه اعصار قابل تعمیم و تبیین است. امام حسین موجودیت اسلام را درحال استحاله یافت و برای نجات آن و احیای دین، به تمام ابعاد و جنبه‌های فرهنگ و تفکر اسلامی و قوانین متعالی آن توجه نمود. ابعاد اعتقادی، فکری، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و حکومتی دین مبین اسلام در زمان معاویه و فرزند او یزید، مسخ و منحرف شده بود و امام حسین وظیفه خود را در این دید که مسئولیت خویش برای صیانت و پاسداری از دین را در قالب پاسداری از جامعیت دین در جامعه به عینیت درآورد.
صیانت و پاسداری از دین، زمانی ممکن است که با توجه به شرایط خاص، از طریق تبلیغ و ترویج مفاهیم و معارف و تفکر ناب اسلامی به صورت یک حرکت و انقلاب فرهنگی میسر باشد، اما زمانی نیز پیش می‌آید که مضایق و تنگناها و شرایط به گونه‌ای هستند که تنها راه باقیمانده «جهاد و شهادت» است. امام حسین علیه‌السلام در عصر خود با این شرایط و تنگناها و مضایق روبرو بود و لذا تنها راه باقیمانده را برگزید. راهی که اگر هر یک از ائمه معصومین علیهم‌السلام با آن روبرو می‌شدند، برمی‌گزیدند و به همین شیوه عمل می‌کردند. امام حسین علیه‌السلام، نه‌تنها راه جهاد را برای احیای دین جد بزرگوارشان برگزیدند، بلکه از این راه و شیوه، الگویی برای تمام عصرها و نسل‌ها ساخته و با تبدیل کردن این راه و شیوه به یک فرهنگ، آن را سرمشقی راهگشا برای همه زمان‌ها و همه مکان‌ها قرار دادند. روز میلاد امام حسین علیه‌السلام، به این مناسبت که سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در جهاد برای پاسداری از آرمان‌های انقلاب اسلامی به آن حضرت اقتدا نموده، روز پاسدار نامیده شده است.