توصیه‌هایی برای والدین کودکان دارای اختلال در تغذیه
پایگاه خبری و تحلیلی رشد ( roshdnews.ir ) توصیه‌هایی برای والدین کودکان دارای اختلال در تغذیه
مقابله با اختلالات تغذیه‌ای نیازمند دلسوزی، صبوری و حضور آگاهانه است. تغییرات ساده در محیط خانه می‌توانند تأثیرات قابل توجهی داشته باشند.
به گزارش انتخاب و به نقل از انلی مای هلث؛ دیدن کودکی که با غذا خوردن مشکل دارد، برای هر پدر و مادری تجربه‌ای دردناک و گیج‌کننده است. ممکن است ندانید چه باید بگویید، چگونه از او حمایت کنید یا آیا کار درستی انجام می‌دهید یا نه. اختلال تغذیه‌ای صرفاً سخت‌پسندی یا نخوردن یک وعده غذا نیست، بلکه می‌تواند به‌طور جدی سلامت روانی و جسمی کودک را تحت تأثیر قرار دهد. ایجاد یک رابطه سالم با غذا در محیط خانه می‌تواند نقش بزرگی در بهبود و موفقیت فرزندتان ایفا کند.
بر اساس داده‌های شبکه علمی JAMA، شیوع اختلالات خوردن در میان کودکان و نوجوانان (در بازه‌ی سنی ۱۱ تا ۱۹ سال) بین ۱.۲ درصد در پسران و ۵.۷ درصد در دختران گزارش شده است؛ و این میزان در چند دهه گذشته به طور قابل توجهی افزایش یافته است. با توجه به این‌که اواسط تا اواخر نوجوانی، دوره‌ای بحرانی برای بروز اختلالات خوردن و علائم مرتبط با آن است، آگاهی از میزان شیوع این مشکل در میان جوانان و درک آن بسیار ضروری است.
توصیه‌هایی برای والدین کودکان دارای اختلال در تغذیه
۱. ایجاد محیطی بدون فشار برای غذا خوردن
کودکانی که اختلال تغذیه دارند، اغلب در زمان صرف غذا دچار اضطراب می‌شوند. به جای آنکه غذا خوردن را به میدان نبرد تبدیل کنید، محیطی آرام و بر اساس یک روال مشخص برای وعده‌های غذایی ایجاد کنید.
اجازه دهید غذا بهانه‌ای برای ارتباط و با هم بودن باشد، نه ابزاری برای کنترل. از اظهار نظر درباره مقدار غذا یا مجبور کردن کودک به تمام کردن غذایش خودداری کنید. وعده‌های غذایی را به سنتی خانوادگی، ساده و بی‌اجبار تبدیل کنید.
۲. استفاده از زبان مثبت و بی‌طرف درباره غذا
از برچسب زدن به غذاها به‌صورت «خوب» یا «بد» پرهیز کنید. به کودکتان بیاموزید که غذاهای مختلف چگونه به بدن کمک می‌کنند: برخی انرژی می‌دهند، برخی باعث رشد می‌شوند و برخی را فقط گاهی برای لذت می‌خوریم.
تغییر نحوه صحبت درباره غذا باعث می‌شود کودکان احساس گناه یا شرم نسبت به خوردن نداشته باشند. جملاتی مثل «اون دسر چاقت می‌کنه» یا «دیگه از اون لازم نداری» می‌تواند آسیب‌زننده باشد.
۳. تمرکز بر احساسات، نه فقط غذا
بیشتر اوقات، اختلالات خوردن صرفاً درباره غذا نیستند. ممکن است راهی برای مقابله با اضطراب، استرس یا عزت نفس پایین باشند. با مهربانی بپرسید: «این روزها چه احساسی داری؟» یا «چیزی هست که بخوای درباره‌ش حرف بزنی؟»
در دسترس بودن عاطفی و بدون قضاوت، اعتماد ایجاد می‌کند و کودک را ترغیب می‌کند تا احساسات خود را راحت‌تر بیان کند.
۴. الگوی خوبی باشید، نه پلیس غذا
کودکان همیشه در حال مشاهده‌اند. اگر ببینند شما دائم رژیم می‌گیرید، وعده‌ای را حذف می‌کنید یا درباره بدن خود منفی صحبت می‌کنید، همین رفتارها را می‌آموزند.
در عوض، با آن‌ها غذا بخورید، غذاهای متنوع را امتحان کنید و درباره بدنتان مثبت حرف بزنید. این کار به آن‌ها نشان می‌دهد که غذا دشمن نیست؛ غذا منبع انرژی، لذت و آرامش است.
۵. از کمک حرفه‌ای زودهنگام بهره بگیرید
اگر احساس می‌کنید فرزندتان درگیر اختلال تغذیه است، در کمک گرفتن تعلل نکنید. با یک تیم تخصصی شامل متخصص کودکان، روانشناس و متخصص تغذیه آشنا به اختلالات تغذیه مشورت کنید.
مداخله زودهنگام می‌تواند از تشدید وضعیت جلوگیری کند. راهنمایی حرفه‌ای همچنین بخشی از فشار را از دوش شما برمی‌دارد و شما را برای کمک بهتر به فرزندتان آماده می‌سازد.
۶. حفظ نظم روزانه همراه با انعطاف‌پذیری
داشتن ساختار و برنامه منظم غذایی، به کودکان احساس امنیت می‌دهد؛ به‌ویژه آن‌هایی که اضطراب غذایی دارند. برنامه منظم برای وعده‌های غذایی و میان‌وعده‌ها، از ابهام درباره غذا می‌کاهد و اضطراب را کاهش می‌دهد.
با این حال، باید انعطاف‌پذیر باشید. اگر کودک در یک وعده خوب غذا نخورد، آن را به مناقشه تبدیل نکنید. غذای مناسب را فراهم کنید، اما به او اجازه دهید چه و چقدر بخورد. نقش شما فراهم کردن است، نه اجبار.
۷. پیروزی‌های غیرغذایی را جشن بگیرید
فرزندتان را بابت خلاقیت، مهربانی یا استقامتش تحسین کنید، نه بابت غذا خوردن یا اندازه بدنش. این کار باعث می‌شود کودک خود را مستقل از ظاهر یا میزان غذا خوردنش باارزش بداند.
استفاده از زبانی که بر شخصیت او تمرکز دارد، نه بدن یا تغذیه‌اش، باعث می‌شود اعتمادبه‌نفسش تقویت شود و احساس ارزشمندی واقعی پیدا کند.
یادآوری: این مقاله شامل اطلاعات ارائه‌شده از سوی متخصصان است و صرفاً جنبه اطلاع‌رسانی دارد. در صورت مواجهه با هرگونه مشکل سلامت، حتماً با پزشک یا متخصص مشورت نمایید تا از بروز عوارض احتمالی جلوگیری شود.