مقالات مذهبی / بزرگداشت عید غدیر که عنوان بسیار مهم «عیدالله‌الاکبر» را دارد، لازم است و هرگز نباید فراموش شود. خدای متعال در قرآن کریم، واقعه غدیر را «اِکمال دین و اتمام نعمت» نامیده و تردیدی نیست که امامت ضامن استمرار دین خداست و غدیر، تفسیر روشن حدیث شریف نبوی «اِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ الثَّقَلَیْنِ کِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِی…» است.
چگونگی بزرگداشت غدیر را باید آموخت و آموزش داد. امام حسین با نهضت عاشورا، علامه امینی، با نوشتن کتاب جامع «الغدیر» و شهدای اسلام در طول تاریخ با فداکاری و نثار جان خود، غدیر را شناساندند و این واقعیت را به اثبات رساندند که بزرگداشت غدیر، بزرگداشت اسلام و پیروی از حضرت علی علیه‌السلام، تلاش برای جاری ساختن عدالت در جامعه است. با این تلاش‌ها بود که فرهنگ علوی در تاریخ ماندگار شد و آنهمه تلاش که بنی‌امیه برای به فراموشی سپردن این فرهنگ و نام حضرت علی علیه‌السلام به عمل آوردند به جائی نرسید تا جائی که حتی در عصر ما جرج جرداق مسیحی آن حضرت را «صوت العداله الانسانیه» می‌نامد و در وصف این فریاد همیشگی عدالت کتاب می‌نویسد.
برپا کردن جشن، توزیع شربت و شیرینی و اطعام هم اقدامات خوبی برای بزرگداشت غدیر هستند به این شرط که حلّال مشکلات مردم باشند نه مشکل‌آفرین. قرن‌ها بود که پیروان امیرالمومنین علیه‌السلام همین اقدامات را به مناسبت غدیر انجام می‌دادند بدون آنکه برای کسی مشکلی ایجاد کنند و برای سلامت جامعه تهدیدی باشند. برپا کردن ایستگاه‌های صلواتی توزیع شربت و شکلات بگونه‌ای که ترافیک ایجاد کند و خیابان‌ها را قفل نماید، پدیده عجیب سال‌های اخیر است که هرچند عده‌ای را خوشحال می‌کند ولی عده بیشتری را به خاطر اینکه موجب گرفتار شدن آنها در راه‌بندان‌ها می‌شود بشدت دچار خسران و ناراحتی می‌کند. افراد زیادی مریض دارند که به دلیل قفل شدن خیابان‌ها نمی‌توانند آنها را به بیمارستان برسانند، عده‌ای به قرار کاری یا مهمانی که دارند نمی‌رسند، عده‌ای هم از کارهای اداری خود عقب می‌مانند و فرصت‌ها را از دست می‌دهند. پدران و مادران و اجداد ما که همت و حمیتشان در بزرگداشت غدیر از ما کمتر نبود، این کارها را در مساجد و حسینیه‌ها انجام می‌دادند بدون آنکه کمترین مزاحمت را برای مردم به وجود بیاورند. امسال در شب عید غدیر و روز عید غدیر، عده‌ای برای انجام این کار مستحب، میلیون‌ها انسان را دچار آزردگی نرسیدن به کارهایشان کردند، موجب هدر رفتن میلیون‌ها لیتر بنزین شدند و میلیون‌ها ساعت وقت شیفتگان مولا را تلف کردند. عده‌ای نیز با تشکیل مهمانی ۱۰ کیلومتری در خیابان ولی‌عصر تهران، میلیون‌ها نفر از شهروندان را در شرایط گسترش ویروس اومیکرون به خیابان کشاندند و تجمع بزرگی به وجود آوردند که آماده‌ترین زمینه برای اوج گرفتن بیماری کرونا شد. از یکطرف وزیر بهداشت فریاد برمی‌آورد که وارد موج هفتم کرونا شده‌ایم، مردم از تجمع پرهیز کنند و از طرف دیگر رسانه ملی و سایر ابزارهای تبلیغاتی با تمام توان مردم را به حضور در مهمانی ۱۰ کیلومتری دعوت می‌کنند! در این میان، معلوم نیست مسئول سلامت جامعه کیست و چند روز دیگر که تعداد مبتلایان روزانه کرونا پنج رقمی شد و مرگ و میرهای کرونائی افزایش بیشتری یافت، چه کسی مسئول این خسران بزرگ است؟ جوابگوی این فعل‌های حرام به خاطر یک اقدام مستحب کیست؟ وقتی مراجع تقلید حتی نماز خواندن در خیابان را در صورتی که موجب مزاحمت باشد حرام می‌دانند، تکلیف این قبیل اقدامات روشن است.
اگر کسانی درصدد هستند از این قبیل تجمعات به مناسبت غدیر بهره‌برداری‌های تبلیغاتی کنند، باید به آنها گفته شود برای رسیدن به این هدف، سلامت مردم را وجه‌المصالحه قرار ندهند. شما اگر مهمانی ۱۰۰۰ کیلومتری هم ترتیب بدهید، مرام حضرت علی را که عدالت گستری بود نمی‌توانید ترویج و تثبیت کنید. مرام علی وقتی ترویج می‌شود که این پول‌ها و امکانات را – چه مردمی، چه دولتی و چه نهادی – برای حل مشکلات مردم محروم صرف کنید نه اینکه یک شب مهمانی ۱۰ کیلومتری تشکیل بدهید و همان شب در خرابه‌های اطراف تهران عده‌ای با شکم گرسنه سر بر زمین بگذارند. حضرت علی هم به جای آنکه در خیابان‌های کوفه مهمانی چند کیلومتری برپا کنند، نیمه شب‌ها دور از چشم مردم انبان نان و خرما بر دوش می‌کشیدند و در خرابه‌های اطراف کوفه شکم گرسنگان را سیر می‌کردند. عدالت علوی اینگونه محقق می‌شود نه با انجام یک مستحب همراه با چند فعل حرام.