یک سال پس از به قدرت رسیدن طالبان، سالن‌های شلوغ بیمارستانی فرسوده در منطقه «موسی قلعه» واقع در جنوب افغانستان یکی از ابعاد بحران انسانی فاجعه‌بار این کشور به شمار می‌رود. این بیمارستان که در ولایت هلمند قرار دارد ماه گذشته به دلیل وضعیت نابسامان ناچار شد درهای خود را به روی بیماران ببندد و تنها افراد مشکوک به ابتلا به وبا را پذیرش کند.
به گزارش العربی الجدید، به علت نبود تجهیزات لازم برای تشخیص ابتلا به کرونا، این بیمارستان طی چند روز گذشته پذیرای حدود ۵۵۰ بیمار مشکوک به وبا بوده است، «احسان‌الله رودی»، رئیس بیمارستان موسی که خستگی بر چهره وی کاملا هویداست، می‌گوید: از زمان مراجعه گسترده بیماران مبتلا به وبا کمتر از ۵ ساعت در روز خوابیده است، وضعیت دشواری است که تاکنون سابقه نداشته است.
وبا یا کُلرا یک بیماری حاد اسهالی است که توسط میکروبی به نام ویبریوکلرا انجام می‌شود. این میکروب از طریق خوردن آب آلوده پس از عبور از معده در روده تکثیر شده و موجب ترشح سم (توکسین) و افزایش دفع آب و املاح از دیواره روده می‌شود که با علامت اسهال همراه است.
طالبان سال گذشته پس از عقب‌نشینی و خروج سریع نیروهای خارجی به رهبری ایالات متحده،آمریکا بر افغانستان سیطره کامل یافت و از آن زمان، بحران انسانی و معیشتی در این کشور به سرعت افزایش یافته است.
نان پیدا نمی‌شود
فقر که به نظر می‌رسد در استان‌های جنوبی افغانستان شدیدتر است، به دلیل خشکسالی، قطع کمک‌های بین‌المللی و افزایش نرخ کالاها و مواد غذایی در نتیجه جنگ روسیه و اوکراین، به سطح وخامت‌باری رسیده است.
زنی که بر تخت بیمارستانی در شهر لشکرگاه مرکز ولایت هلمند در کنار فرزند ۶ ساله و بیمارش نشسته است، می‌گوید: فرزندم از سوء تغذیه رنج می‌برد، از زمان به قدرت رسیدن طالبان حتی نتوانسته‌ایم روغن تهیه کنیم. این زن حدودا ۳۰ ساله که چهره خود را به طور کامل پوشانده افزود: فقرا درحال له شدن زیر پای آنها (طالبان) هستند.
وی که فرزندش در بیمارستان بست واقع در هلمند بستری است و توسط وزارت بهداشت افغانستان و سازمان پزشکان بدون مرز به طور مشترک اداره می‌شود، گفت: از سه یا چهار روز پیش غذایی برای خوردن نداریم.
در همین رابطه، «حمیرا نوروزی»، سرپرستار بیمارستان بست با اشاره به خستگی شدید کادر درمان گفت: ما بیمارانی با وضعیت وخیم داریم که روزانه به بیمارستان مراجعه می‌کنند چرا که خانواده‌هایشان نتوانستند به موقع و زودتر آنها را به بیمارستان منتقل کنند. نوروزی که به خاطر گریه کودکان مجبور است، فریاد بزند، می‌گوید: از آمار مرگ‌و‌میر در ولایات دیگر خبری نداریم زیرا بسیاری از بیماران به بیمارستان مراجعه نمی‌کنند.
توقف کمک‌های بشردوستانه
بحران اقتصادی افغانستان مدت‌ها پیش از به قدرت رسیدن طالبان آغاز شده است اما با تسلط این گروه بر افغانستان که ۳۸ میلیون نفر جمعیت دارد، اوضاع وخیم‌تر شده و کشور را به لبه پرتگاه کشانده است.
در این میان، آمریکا ۷ میلیارد دلار از سرمایه‌های بانک مرکزی افغانستان را بلوکه کرده است همچنین بخش بانکی این کشور تقریبا دچار فروشی شده و کمک‌های خارجی که ۴۵ درصد از درآمدهای این کشور را تشکیل می‌داد، متوقف شده است.
در همین ارتباط، «رکسانا شاپور»، که در شبکه تحلیلگران افغانستان مشغول کار است، می‌پرسد: «چگونه می‌توان به کشوری که دولت آن را به رسمیت نمی‌شناسند، کمک کرد؟ کمک‌های بشردوستانه در مقابله با بحران‌هایی چون زلزله که در ماه ژوئن منجر به جان باختن هزار نفر و آوارگی صدها هزار تن شد، امری ساده و معمول به شمار می‌رود که ارتباطی به سیاست ندارد.
وی افزود: اما کمک‌های مالی برای پروژه‌های طولانی مدت امری پیچیده‌تر به شمار می‌رود. شما اگر به افغانستان بیایید و بگویید، می‌خواهید پول لازم برای پرداخت حقوق معلمان را پرداخت کنید، طالبان آن را قبول خواهد کرد، اما معلوم نیست با این پول چکار خواهد کرد. اکنون فعالیت اقتصادی در موسی قلعه تنها محدود به تعمیر موتورسیکلت‌ها، فروش مرغ و نوشیدنی‌ها در یخچال‌های کثیف است.
طالبان در اندازه حکومت‌داری نیستند
موسی قلعه در جنگ‌های دهه گذشته شاهد درگیری‌های خونین و ویرانگری بود. میمنه که برای درمان دختر ۸ ساله‌اش در موسی قلعه به سر می‌برد، می‌گوید: اکنون می‌توانیم شب یا روز به بیمارستان برویم، قبلا جنگ و درگیری بود و مسیرها و جاده‌ها معمولا بسته بود.
از سوی دیگر، «سید احمد»، مدیر اداره بهداشت ولایت هلمند می‌گوید:مراجعه بیماران جدید در سایه کمبود جا در بیمارستان‌ها و تعداد اندک پرستاران و پزشکان و نبود امکانات به معنای وضعیت دشوار درمانی است.
در این میان، مردی از اهالی لشکرگاه که نخواست نامش ذکر شود، گفت: آنها (طالبان) برای حکومت‌داری مسئولیت پذیر نیستند.